میش‌مرغﻫﺎ، ﺑﯿﺸﺘﺮ در دشت‌های وسیع بدون درخت، زمین‌های استپی، ﮐﺸﺘﺰارﻫﺎی پهناور حبوبات و مزارع ﮔﻨﺪم، ﯾﻮﻧﺠﻪ و ﻧﺨﻮد زﻧﺪﮔﯽ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ.
زیستگاه اصلی اﯾﻦ ﭘﺮﻧﺪه در ایران، منطقه مکریان واقع در جنوب استان آذربایجان‌غربی است، که شامل اراضی ﺑﺎﺟﻮﻧﺪ و ﮐﺎﻧﯽ ﺳﯿﺐ، دﺷﺖ ﺳﻮﺗﺎو و ﺣﻤﺎﻣﯿﺎن، دشت ﯾﻨﮕﺠﻪ و آلبلاغ، دشت قازلیان و دشت سه‌کانیان از مهم‌ترین آنها می‌باشد.
در این میان محدوده دﺷﺖ ﺳـﻮﺗﺎو ﺑﻪ دﻟﯿﻞ ﺷﺮاﯾﻂ ﻣﻨﺤﺼﺮﺑﻔﺮد ﺧـﻮد ﺑﻪ ﻣﻬﻤﺘﺮﯾﻦ زﯾﺴﺘﮕﺎه میش‌مرغ در ﺳﻄﺢ ﮐﺸﻮر ﺗﺒﺪﯾﻞ ﺷﺪه اﺳﺖ. این محدوده ﭘﻬﻨﻪای ﺗﭙﻪ ﻣﺎﻫﻮری ﺑﻪ وﺳﻌﺖ حدود پنج هزار ﻫﮑﺘﺎر است که ﭘـﺬﯾﺮای تنها ۲۰ﺗـﺎ ۲۵ﻗﻄﻌﻪ از اﯾﻦﻧﻮع ﭘﺮﻧﺪه ﻧﺎدر اﺳﺖ. به این دلیل دﺷﺖﻫﺎ اﺳﺘﭙﯽ ﺑﻮﮐﺎن ﺑﻪﻋﻨﻮان ﭘﻨﺎﻫﮕﺎه حیات‌وحش سوتاو و حمامیان تحت مدیریت اداره کل حفاظت محیط زیست آذربایجان غربی قرار دارد.
در سال‌های اخیر، افرادی از این گونه به صورت انفرادی در پناهگاه حیات‌وحش میانکاله (استان مازندران) و پارک ملی بوجاق (استان گیلان) در فصل زمستان‌گذرانی مشاهده شده‌اند.